Πριν από δύο εβδομάδες το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού μετατράπηκε για μια βραδιά σε θερινό κινηματογράφο από την Ταινιοθήκη της Ελλάδος, σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Αθηνών. Σε αυτή τη...
Πριν από δύο εβδομάδες το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού μετατράπηκε για μια βραδιά σε θερινό κινηματογράφο από την Ταινιοθήκη της Ελλάδος, σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Αθηνών.
Σε αυτή τη μοναδική πρωτιά, με τον Φίλιππο Τσαλαχούρη στο πιάνο να συνοδεύει την προβολή, οι θεατές που είχαν γεμίσει ασφυκτικά το ρωμαϊκό ωδείο παρακολούθησαν δύο από τις παλαιότερες σωζόμενες ελληνικές ταινίες, το «Δάφνις και Χλόη» του Ορέστη Λάσκου και την «Αστέρω» του Δημήτρη Γαζιάδη. Είχε προηγηθεί μια άλλη θερινή κινηματογραφική «πρωτιά» το Σάββατο 30 Ιουνίου, στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου, όπου προβλήθηκε, με εντυπωσιακή προσέλευση θεατών, η «Ηλέκτρα» του Μιχάλη Κακογιάννη.
Οι «κανονικοί» θερινοί κινηματογράφοι το φετινό καλοκαίρι «υπέφεραν» και εξαιτίας του Μουντιάλ (αναμενόμενο) καταγράφοντας μείωση των εισιτηρίων κατά 30% σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, αλλά και εξαιτίας της «παραδοξότητας» του φετινού Ιουνίου, να βρέχει σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο, κατά το διήμερο δηλαδή που, κατά τεκμήριο, οι θεατές επιλέγουν μια κινηματογραφική έξοδο...
Ωστόσο, για το υπόλοιπο του καλοκαιριού όλα τα στοιχεία υποδεικνύουν αντιστροφή της πτωτικής τάσης. Η «συνέχεια» του «Mamma mia!» συγκεντρώνει ήδη πλήθος θεατών (θυμίζουμε πως, δέκα χρόνια πριν, η αρχική ταινία, που είχε γυριστεί στη χώρα μας, έκοψε στους ελληνικούς κινηματογράφους 622.200 εισιτήρια).
Οχτώ χρόνια πριν, ξεκινούσε το Athens Open Air Film Festival, με προβολές σε επιλεγμένα σημεία της πρωτεύουσας, σε πάρκα, σε πλατείες, σε αρχαιολογικούς χώρους, και η ανταπόκριση του κοινού ήρθε πολύ γρήγορα: Κλασικές ταινίες, αλλά και κάποιες «ανορθόδοξες» επιλογές, προβλήθηκαν στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, στο Άλσος Πετραλώνων, στο Πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος, στην Πλατεία Αυδή, στον κήπο του Νομισματικού Μουσείου, στους Στύλους του ναού του Ολυμπίου Διός, αλλά και στο Θέατρο της Ρεματιάς Χαλανδρίου... Ακολούθησαν οι προβολές στο φαληρικό Δέλτα, στο γρασίδι του Κέντρου Πολιτισμού «Σταύρος Νιάρχος», και πιο πρόσφατα οι σινεφίλ βραδιές στον καταπληκτικό κήπο του Γαλλικού Ινστιτούτου της Αθήνας...
Πρόκειται για μια τάση που εξαπλώνεται σταθερά τα τελευταία χρόνια στις μεγαλουπόλεις: Πριν από λίγες εβδομάδες, στο Παρίσι, η λεωφόρος του Σανζ Ελιζέ μετατράπηκε για ένα βράδυ σε υπαίθριο κινηματογράφο και μπροστά από την Αψίδα του Θριάμβου στήθηκε μια εντυπωσιακή οθόνη 180 τετραγωνικών μέτρων, υψηλής ευκρίνειας και βάρους 6 τόνων που στηριζόταν σε γερανό. Χίλιοι επτακόσιοι θεατές κατάφεραν τελικά να παρακολουθήσουν την προβολή.
Το βέβαιο πάντως είναι πως η μυθολογία περί «ελληνικής ιδιαιτερότητας-μοναδικότητας» του θερινού κινηματογράφου δεν ισχύει. Εάν δεχτούμε πως είναι αξιόπιστη η σχετική καταγραφή στο βιβλίο Γκίνες, ο πρώτος θερινός κινηματογράφος στον κόσμο λειτούργησε το 1916 στην παραθαλάσσια πόλη Μπρουμ της Δυτικής Αυστραλίας, όπου είχαν εγκατασταθεί πολλοί Ασιάτες (αλλά και Έλληνες σφουγγαράδες από την Κάλυμνο και το Καστελόριζο) αναζητώντας μαργαριτάρια στα γιγαντιαία στρείδια Pinctada Maxima, που ήταν άφθονα στην περιοχή. Χαρακτηριστικό εκείνου του πρώτου θερινού κινηματογράφου, που διευθυνόταν από μια κινέζικη οικογένεια, ήταν ότι με την παλίρροια η θάλασσα κατέκλυζε τον χώρο, και οι θεατές αναγκάζονταν να σηκώνουν τα πόδια τους ψηλά για να μη βρέχονται! Πάντως δικαιούμαστε να έχουμε κάποιες αμφιβολίες για την εγκυρότητα της καταγραφής στο Γκίνες, καθώς για την «Αίγλη» του Ζαππείου, που λειτουργεί μέχρι σήμερα, αναφέρονται προβολές ταινιών ήδη από τα πρώτα χρόνια του εικοστού αιώνα! Μέχρι πριν από λίγα χρόνια λειτουργούσε θερινός κινηματογράφος στην Έρημο του Σινά, ενώ υπάρχει και θερινός που προβάλλει ταινίες σε όλη τη διάρκεια του έτους, λόγω του ήπιου κλίματος: Είναι στο Γκραν Κανάρια, το τρίτο σε έκταση νησί των Καναρίων Νήσων. Στην Ελβετία, κάθε Αύγουστο, στην Πιάτσα Γκράντε του Λοκάρνο, με φόντο τις Άλπεις, οι σινεφίλ από όλη την Ευρώπη (και όχι μόνο) δίνουν ραντεβού μπροστά στην τεράστια οθόνη που στήνεται στην πλατεία, με πλάτος 26 μέτρα και ύψος 14. Το φεστιβάλ ιδρύθηκε το 1946 και για χρόνια έδινε «βήμα» στις πιο αβανγκάρντ εκδοχές του παγκόσμιου κινηματογράφου... To Sahara International Film Festival στην Αλγερία είναι το μοναδικό φεστιβάλ κινηματογράφου (υπαίθριο φυσικά) που διεξάγεται μέσα σε στρατόπεδο προσφύγων, της φυλής Σαχράουι.
Τη δεκαετία του '60, μόνο στην Αθήνα, στον Πειραιά και στα προάστια καταγράφονται 320 θερινοί κινηματογράφοι! Φέτος, στην καρδιά της Αθήνας, στην πυκνοκατοικημένη Κυψέλη, επαναλειτούργησε έπειτα από οκτώ χρόνια αδράνειας ο θερινός κινηματογράφος «Στέλλα», ιδιοκτησία του Δήμου Αθηναίων. Ο κινηματογράφος, στο 34 της οδού Τενέδου, πρωτολειτούργησε το 1969 ως «Πιγκάλ», μετονομάστηκε σε «Στέλλα» το 1992 και διέκοψε τη λειτουργία του το 2010. Το φετινό καλοκαίρι η διαχείριση πέρασε στην εταιρεία διανομής Weird Wave, η οποία έχει ήδη ανακαινίσει το «Άστορ» στην οδό Σταδίου και την «Ανδόρα» στους Αμπελόκηπους. Στη λεωφόρο Κηφισίας, η «ταράτσα» όπου βρίσκεται ο θερινός κινηματογράφος «Άνεσις» επαναλειτουργεί φέτος υπό την ευθύνη της εταιρείας διανομής Feelgood. Πλήρως ανακαινισμένος και έτοιμος να υποδεχθεί μια νέα γενιά θεατών, έπειτα από τριάντα χρόνια «σιωπής», επαναλειτουργεί και ο κινηματογράφος «Αριάν» στη Γλυφάδα (λεωφόρος Άγγελου Μεταξά 11).
www.avgi.gr
Πριν από δύο εβδομάδες το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού μετατράπηκε για μια βραδιά σε θερινό κινηματογράφο από την Ταινιοθήκη της Ελλάδος, σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Αθηνών.
Σε αυτή τη μοναδική πρωτιά, με τον Φίλιππο Τσαλαχούρη στο πιάνο να συνοδεύει την προβολή, οι θεατές που είχαν γεμίσει ασφυκτικά το ρωμαϊκό ωδείο παρακολούθησαν δύο από τις παλαιότερες σωζόμενες ελληνικές ταινίες, το «Δάφνις και Χλόη» του Ορέστη Λάσκου και την «Αστέρω» του Δημήτρη Γαζιάδη. Είχε προηγηθεί μια άλλη θερινή κινηματογραφική «πρωτιά» το Σάββατο 30 Ιουνίου, στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου, όπου προβλήθηκε, με εντυπωσιακή προσέλευση θεατών, η «Ηλέκτρα» του Μιχάλη Κακογιάννη.
Οι «κανονικοί» θερινοί κινηματογράφοι το φετινό καλοκαίρι «υπέφεραν» και εξαιτίας του Μουντιάλ (αναμενόμενο) καταγράφοντας μείωση των εισιτηρίων κατά 30% σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, αλλά και εξαιτίας της «παραδοξότητας» του φετινού Ιουνίου, να βρέχει σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο, κατά το διήμερο δηλαδή που, κατά τεκμήριο, οι θεατές επιλέγουν μια κινηματογραφική έξοδο...
Ωστόσο, για το υπόλοιπο του καλοκαιριού όλα τα στοιχεία υποδεικνύουν αντιστροφή της πτωτικής τάσης. Η «συνέχεια» του «Mamma mia!» συγκεντρώνει ήδη πλήθος θεατών (θυμίζουμε πως, δέκα χρόνια πριν, η αρχική ταινία, που είχε γυριστεί στη χώρα μας, έκοψε στους ελληνικούς κινηματογράφους 622.200 εισιτήρια).
Οχτώ χρόνια πριν, ξεκινούσε το Athens Open Air Film Festival, με προβολές σε επιλεγμένα σημεία της πρωτεύουσας, σε πάρκα, σε πλατείες, σε αρχαιολογικούς χώρους, και η ανταπόκριση του κοινού ήρθε πολύ γρήγορα: Κλασικές ταινίες, αλλά και κάποιες «ανορθόδοξες» επιλογές, προβλήθηκαν στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, στο Άλσος Πετραλώνων, στο Πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος, στην Πλατεία Αυδή, στον κήπο του Νομισματικού Μουσείου, στους Στύλους του ναού του Ολυμπίου Διός, αλλά και στο Θέατρο της Ρεματιάς Χαλανδρίου... Ακολούθησαν οι προβολές στο φαληρικό Δέλτα, στο γρασίδι του Κέντρου Πολιτισμού «Σταύρος Νιάρχος», και πιο πρόσφατα οι σινεφίλ βραδιές στον καταπληκτικό κήπο του Γαλλικού Ινστιτούτου της Αθήνας...
Πρόκειται για μια τάση που εξαπλώνεται σταθερά τα τελευταία χρόνια στις μεγαλουπόλεις: Πριν από λίγες εβδομάδες, στο Παρίσι, η λεωφόρος του Σανζ Ελιζέ μετατράπηκε για ένα βράδυ σε υπαίθριο κινηματογράφο και μπροστά από την Αψίδα του Θριάμβου στήθηκε μια εντυπωσιακή οθόνη 180 τετραγωνικών μέτρων, υψηλής ευκρίνειας και βάρους 6 τόνων που στηριζόταν σε γερανό. Χίλιοι επτακόσιοι θεατές κατάφεραν τελικά να παρακολουθήσουν την προβολή.
Το βέβαιο πάντως είναι πως η μυθολογία περί «ελληνικής ιδιαιτερότητας-μοναδικότητας» του θερινού κινηματογράφου δεν ισχύει. Εάν δεχτούμε πως είναι αξιόπιστη η σχετική καταγραφή στο βιβλίο Γκίνες, ο πρώτος θερινός κινηματογράφος στον κόσμο λειτούργησε το 1916 στην παραθαλάσσια πόλη Μπρουμ της Δυτικής Αυστραλίας, όπου είχαν εγκατασταθεί πολλοί Ασιάτες (αλλά και Έλληνες σφουγγαράδες από την Κάλυμνο και το Καστελόριζο) αναζητώντας μαργαριτάρια στα γιγαντιαία στρείδια Pinctada Maxima, που ήταν άφθονα στην περιοχή. Χαρακτηριστικό εκείνου του πρώτου θερινού κινηματογράφου, που διευθυνόταν από μια κινέζικη οικογένεια, ήταν ότι με την παλίρροια η θάλασσα κατέκλυζε τον χώρο, και οι θεατές αναγκάζονταν να σηκώνουν τα πόδια τους ψηλά για να μη βρέχονται! Πάντως δικαιούμαστε να έχουμε κάποιες αμφιβολίες για την εγκυρότητα της καταγραφής στο Γκίνες, καθώς για την «Αίγλη» του Ζαππείου, που λειτουργεί μέχρι σήμερα, αναφέρονται προβολές ταινιών ήδη από τα πρώτα χρόνια του εικοστού αιώνα! Μέχρι πριν από λίγα χρόνια λειτουργούσε θερινός κινηματογράφος στην Έρημο του Σινά, ενώ υπάρχει και θερινός που προβάλλει ταινίες σε όλη τη διάρκεια του έτους, λόγω του ήπιου κλίματος: Είναι στο Γκραν Κανάρια, το τρίτο σε έκταση νησί των Καναρίων Νήσων. Στην Ελβετία, κάθε Αύγουστο, στην Πιάτσα Γκράντε του Λοκάρνο, με φόντο τις Άλπεις, οι σινεφίλ από όλη την Ευρώπη (και όχι μόνο) δίνουν ραντεβού μπροστά στην τεράστια οθόνη που στήνεται στην πλατεία, με πλάτος 26 μέτρα και ύψος 14. Το φεστιβάλ ιδρύθηκε το 1946 και για χρόνια έδινε «βήμα» στις πιο αβανγκάρντ εκδοχές του παγκόσμιου κινηματογράφου... To Sahara International Film Festival στην Αλγερία είναι το μοναδικό φεστιβάλ κινηματογράφου (υπαίθριο φυσικά) που διεξάγεται μέσα σε στρατόπεδο προσφύγων, της φυλής Σαχράουι.
Τη δεκαετία του '60, μόνο στην Αθήνα, στον Πειραιά και στα προάστια καταγράφονται 320 θερινοί κινηματογράφοι! Φέτος, στην καρδιά της Αθήνας, στην πυκνοκατοικημένη Κυψέλη, επαναλειτούργησε έπειτα από οκτώ χρόνια αδράνειας ο θερινός κινηματογράφος «Στέλλα», ιδιοκτησία του Δήμου Αθηναίων. Ο κινηματογράφος, στο 34 της οδού Τενέδου, πρωτολειτούργησε το 1969 ως «Πιγκάλ», μετονομάστηκε σε «Στέλλα» το 1992 και διέκοψε τη λειτουργία του το 2010. Το φετινό καλοκαίρι η διαχείριση πέρασε στην εταιρεία διανομής Weird Wave, η οποία έχει ήδη ανακαινίσει το «Άστορ» στην οδό Σταδίου και την «Ανδόρα» στους Αμπελόκηπους. Στη λεωφόρο Κηφισίας, η «ταράτσα» όπου βρίσκεται ο θερινός κινηματογράφος «Άνεσις» επαναλειτουργεί φέτος υπό την ευθύνη της εταιρείας διανομής Feelgood. Πλήρως ανακαινισμένος και έτοιμος να υποδεχθεί μια νέα γενιά θεατών, έπειτα από τριάντα χρόνια «σιωπής», επαναλειτουργεί και ο κινηματογράφος «Αριάν» στη Γλυφάδα (λεωφόρος Άγγελου Μεταξά 11).
www.avgi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου